www.oazaholdunow.fora.pl

dawid88

1951
Rekolekcje ministranckie w Kokoszycach prowadzone przez ks. Franciszka Blachnickiego na zlecenie Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Ks. Blachnicki dochodzi do wniosku, iż prowadzenie rekolekcji dla 120 chłopców metodą tradycyjną (milczenie, skupienie wewnętrzne, modlitwa, słuchanie nauk) jest niewykonalne. Rezygnuje z absolutnego milczenia, a jednocześnie wzbogaca program o elementy przeżyciowe (śpiew, szkoła liturgii, zabawy i wycieczki) wykorzystując swe doświadczenia z harcerstwa.
1951-1952
Przeprowadzone tym sposobem rekolekcje w Kokoszycach i Lublińcu uznaje się za udane. Powstaje definicja dziecięcych rekolekcji przeżyciowo-wychowawczych: ćwiczenia duchowne przeprowadzone pod kierownictwem, w życiu wspólnym, w ciągu pewnego czasu, w celu pogłębienia życia religijnego i zbliżenia się do Boga.
10-14 sierpnia 1952
Rekolekcje ministranckie u sióstr urszulanek w Rybniku, po raz pierwszy pojawia się pojęcie Oazy jako miejsca rozwoju życia, w którym można odświeżyć siły do dalszej wędrówki i uświadomić sobie jej cel. Zebrane od uczestników ankiety dowodzą, iż przeżyli w nowy sposób prawdy życia chrześcijańskiego i chcieli je przenieść w swoje codzienne postępowanie. Ks. Blachnicki postanawia wydłużyć rekolekcje do dwóch tygodni oraz przygotować dobry zespól wychowawczy.
19 lipca - 1 sierpnia 1954
Pierwsza Oaza Dzieci Bożych w Bibieli koło Tarnowskich Gór, trzy przykazania oazy: czystość, posłuszeństwo, miłość.
1954-1957
Ks. Blachnicki zdobywa współpracowników, krystalizuje się program rekolekcyjny z zastosowaniem systemu zapobiegawczego św. Jana Bosko. Kolejne rekolekcje w Stryszawie i Koniakowie obejmują coraz większe rzesze ministrantów diecezji katowickiej.
1957
Oaza rekolekcyjna staje się oficjalną metodą rekolekcji dziecięcych zalecaną przez Referat Duszpasterski Kurii Diecezjalnej. W trzech turnusach rekolekcyjnych uczestniczy około 400 ministrantów z całej diecezji. Do współpracy włączają się alumni i kapłani diecezji katowickiej oraz osoby świeckie.
1958
Odbywają się oazy dla dziewcząt oraz wczasy maryjne dla dorosłych traktowane jako element formacyjny Krucjaty Wstrzemięźliwości.
1959
Wczasy maryjne dla kleryków w Koniakowie.
1960
Rekolekcje dla kapłanów.
1961-1963
Przerwa w oazach rekolekcyjnych po likwidacji Krucjaty Wstrzemięźliwości i aresztowaniu ks. Blachnickiego. Ks. Blachnicki dociera Krościenka nad Dunajcem, gdzie grupa dziewcząt, z której potem zrodzi się Wspólnota Niepokalanej Matki Kościoła (Diakonia Stała Ruchu Światło-Życie) osiedla się dzięki życzliwości proboszcza Krościenka - ks. dra Bronisława Krzana.
1963
Wznowienie rekolekcji oazowych w Szlachtowej koło Krościenka: Oaza Niepokalanej dla dziewcząt.
1963-1965
Do programu oaz wchodzą nowe elementy inspirowane studiami teologicznymi ks. Blachnickiego i nauką Soboru Watykańskiego II (1962-65). Program formacyjny zostaje oparty o zasadę z soborowej Konstytucji o Liturgii, mówiącą, iż liturgia jest źródłem i szczytem działalności Kościoła.
Od 1965
Ks. Blachnicki organizuje rokrocznie oazy kapłańskie zmierzające do odnowy pastoralno-liturgicznej duchowieństwa. Wielu uczestników oaz kapłańskich staje się bliskimi współpracownikami ks. Franciszka, prowadząc potem rekolekcje oazowe dla młodzieży.
1969
Rodzi się Ruch Oazy Żywego Kościoła, który formacją obejmuje młodzież (Oazy Niepokalanej dla dziewcząt i Oazy Nowego Życia dla chłopców) i dorosłych. Oprócz letnich rekolekcji podejmuje się starania systematycznej pracy w ciągu roku w parafiach we wspólnotach służby liturgicznej w celu kontynuacji i pogłębienia przeżyć z rekolekcji poprzez cotygodniowe spotkania w małych grupach na ewangelicznej rewizji życia i modlitwie oraz przez prace apostolskie w parafii.
1971
Powstają trzy nowe typy oaz: Oaza Studencka, Oaza Młodzieży Pracującej oraz Oaza Diakonii Wychowawczej (dla sióstr zakonnych i katechetek). W pracy rocznej Ruchu pojawiają się oazowe wspólnoty akademickie, które wiążą się z ośrodkami Duszpasterstwa Akademickiego, oraz wspólnoty młodzieży pracującej.
1972
Po raz pierwszy od 1960 roku wznowiono Oazy Dzieci Bożych. Zaczynają się regularnie odbywać oazy III stopnia dla młodzieży przygotowujące do posługi animatora. W oparciu o doświadczenia ruchu Cursillo zaczyna się organizować 4-dniowe Kursy Animatorów Oazy. Ich celem jest przedstawienie animatorom i moderatorom tworzącym zespoły odpowiedzialnych za Ruch Oazy Żywego Kościoła w parafiach i na rekolekcjach (diakonia Ruchu) idei Żywego Kościoła w oparciu o cztery tematy: Nowe Życie (Światło-Życie), Nowy Człowiek, Nowa Wspólnota, Nowa Kultura. Później ta forma rekolekcji przyjmie nazwę Oaza Rekolekcyjna Animatorów Ruchu, a obecnie - Oaza Rekolekcyjna Diakonii (ORD). Powstaje też system formacji całorocznej rozłożonej na trzy etapy: oaza (letnie reklekcje) - postoaza (pogłębienie treści przeżytych w czasie rekolekcji) - preoaza (przygotowanie do letnich oaz).
1973
Po raz pierwszy odbywają się rekolekcje dla rodzin - Oaza Rodzin oparta na doświadczeniach francuskiego ruchu Equipes Notre-Dame. Zaczynają powstawać wspólnoty małżeństw w ramach Ruchu Żywego Kościoła przyjmując potem nazwę Domowy Kościół.
10 czerwca 1973
W uroczystość Zesłania Ducha Świętego odbywa się Centralna Oaza Matka (modlitewne czuwanie moderatorów i animatorów, przygotowujących się do posługi w czasie letnich rekolekcji oraz miejsce błogosławienia animatorów do podejmowania posługi w parafiach i diecezjach).
11 czerwca 1973
W święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła, kardynał Karol Wojtyła oddaje ruch oazowy Niepokalanej uznając Oazy Żywego Kościoła za Jej dzieło. Wydarzenie to Ruch odczytuje jako swój akt konstytutywny.
1974
Rok obchodzony w całym Kościele jako Rok Święty pod hasłem Odnowa i pojednanie a niektóre jego elementy zostają na trwale włączone do programu oazowego. Stałym zwyczajem staje się przyjmowanie całorocznego hasła formacyjnego określającego tematykę Oazy w danym roku. Czas trwania wszystkich oaz, również dla pracujących, zostaje wydłużony do piętnastu dni (każdy dzień koncentruje się wokół tajemnicy różańcowej). Zaczynają powstawać oazy wielkie obejmujące w trakcie letnich rekolekcji od kilku do kilkunastu grup rekolekcyjnych (oaz średnich). Wyrazem jedności uczestników oazy wielkiej staje się wspólnie przeżywany w 13. dniu rekolekcji dzień wspólnoty. Wprowadza się zasadę animator oazy - animatorem Ruchu w całorocznej pracy.
1975
Idea Ruchu Żywego Kościoła obejmuje wszystkie stany i kategorie ludzi w Kościele.
28-29 lutego 1976
I Krajowa Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Oazowego w Krościenku przyjmuje dla Ruchu nazwę Ruch Światło-Życie, formułuje podstawowy cel Ruchu: dążenie do kształtowania dojrzałości chrześcijańskiej bez względu na wiek i stan w Kościele, za element niezbędny do osiągnięcia celu wskazuje trwanie w małej grupie formacyjnej, w której chrześcijanin uczy się żyć Słowem Bożym, liturgią i modlitwą, by w codziennym życiu dawać świadectwo słowem i czynem poprzez służbę.
1976
Powstaje nowa forma spotkań - Oaza Modlitwy, która trwa zazwyczaj dwa dni (sobota, niedziela) i zmierza do pogłębienia życia modlitewnego oazowiczów.
1977
II Kongregacja stwierdza, że Ruch Światło-Życie jest ruchem posoborowej odnowy Kościoła (odnowa biblijna, liturgiczna, pastoralna). Formacja w Ruchu zostaje oparta na Obrzędach chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych, które zakładają świadome przeżycie etapów ewangelizacji, katechumenatu (ks. Blachnicki używa nazwy deuterokatechumenat czyli powtórny katechumenat, gdyż uczestnicy Ruchu są już ludźmi ochrzczonymi) i mistagogii (wtajemniczenia), jako warunków owocnego podejmowania diakonii (służby) na rzecz Kościoła, zgodnie z rozeznanymi darami. Formacja ma miejsce na trzech stopniach rekolekcji oazowych: I° ma charakter ewangelizacyjny (martyria, świadectwo), II° koncentruje się wokół problematyki wy-zwolenia człowieka (exodus) i liturgii (leiturgia), III° ma za główny temat problematykę eklezjologiczną: Kościół - wspólnota wspólnot (koinonia, diakonia) oraz w ciągu całorocznej pracy formacyjnej.
1976/1977
Zaczyna się organizować Oazy Rekolekcyjne Animatorów Ruchu oraz kursy dla animatorów: o charakterze ogólnym przygotowującym do bycia animatorem grupy - Kurs Oazowy dla Animatorów (KODA) oraz specjalistyczne: Kurs Oazowy dla Animatorów Liturgicznych (KODAL), Kurs Animatorów Muzycznych Oazy (KAMuzO).
3-6 marca 1978
III Krajowa Kongregacja w Niepokalanowie określa Ruch Oazowy mianem ruchu ewangelizacyjnego - tzn. przyjmującego ewangelizację jako zasadę formacji i służby, w odpowiedzi na wezwanie do ewangelizacji wszystkich ludzi, którzy jeszcze nie przyjęli Jezusa Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela, skierowane do Kościoła przez III Synod Biskupów (1974) i adhortację Pawła VI Evangelii nuntiandi (1975). Zaczyna się przygotowywanie animatorów i zespołów ewangelizacyjnych przez Oazę Animatorów Wielkiej Ewangelizacji i Oazę Rekolekcyjną Animatorów Ewangelizacji.
8 czerwca 1979
Podczas spotkania z Janem Pawłem II w Nowym Targu proklamuje się Krucjatę Wyzwolenia Człowieka (KWC) mającą na celu przezwyciężanie problemu alkoholizmu i innych zniewoleń współczesnego człowieka.
1981
W oazach rekolekcyjnych bierze udział 45 tysięcy osób.
1982-1985
Moderatorem krajowym Ruchu jest ks. Wojciech Danielski z archidiecezji warszawskiej.
1985-2001
Moderatorem krajowym jest ks. Henryk Bolczyk z diecezji katowickiej.
1989
W oazach rekolekcyjnych bierze udział 78 tysięcy osób.
maj 1993
Moderatora krajowego zaczyna wspomagać Centralna Diakonia Moderacji złożona z kapłanów i świeckich.
Od 2001
Moderatorem generalnym Ruchu jest ks. Roman Litwińczuk z diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

an. Dawid za ks. Adam Wodarczyk: Ruch Światło-Życie. Osoba założyciela, historia ruchu i rozwój w archidiecezji katowickiej w: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne, Księgarnia św. Jacka, Katowice 1994-95, nr 27/28 ss. 343-357.

Adalbertus

No i dodajmy że jest nowy moderator generalny ks. Adam Wodarczyk.
Razz

Spoko kolo byłem z nim na III stopniu w Krakowie.

Pafnucy_789

To super !